Vandaag fietsten we van La Fortuna naar Tilaran, rond het meer van Arenal. In de verte zagen we de vulkaan Arenal steeds verschijnen terwijl de zon onze schouders en ruggen rood brandt.
Bij elke stop wordt er water gedronken, factor 50 gesmeerd, muggenolie gespoten en op adem gekomen van het vele klimmen.
Onderweg zagen we een groep rode neusberen woelend in de aarde (lijken op wasberen maar dan met een lange snuit) een slang in de Belgische kleuren en aapjes in de bomen.
We liepen wat vertraging op, om 2 uur kwamen we aan op de lunchplek, die ... gesloten was.
Inge, de reisleidster, beloofde ons dat er 10 km verderop een super goed plekje was om te eten. We geloofden dat dan maar en maakten ons klaar voor de volgende pittige klim.
En ze had niet gelogen. Prachtig panoramisch zicht op het meer en de vulkaan, sapjes, smoothies, belegde broodjes (rijst met bonen is lekker maar dàt heb ik gemist deze week), cakejes, ...
Na nog 20 km werd het rond 18u pikdonker. Ik koos samen met nog een paar om de laatste afdaling in de volgbus te gaan zitten. Da's vet vies, safety first :-) .
De totale tocht was 54 km en meer dan 1000 hoogtemeters. De bandjes van mn topje volledig ingebrand. Morgen dan maar een tshirt.
Iedereen was doodop, maar na een frisse douche toch tijd voor een paar lokale biertjes (smaakte een beetje als desperados) in de bar.
Schitterend land hé? ik word wel al moe als ik aan al dat fietsen denk, maar je bent nog piepjong, voor jou is dat een fluitje van een cent :-) Leuk die fotootjes via snapchat, ik geniet daar echt van. Daaag, lieve schat. x
BeantwoordenVerwijderen