Een film zonder soundtrack zou maar flauwkes zijn. Maar welke muziek zou absoluut niet mogen ontbreken in een film over mijn leven? Misschien wordt het niet meteen een kaskraker, eerder zo'n alterno-film voor in achterzaaltjes, maar genoeg stof om mijn typende vingers op kruissnelheid te brengen en me mee te laten voeren op de geluidsgolven van mijn herinneringen. De komende weken trakteer ik jullie op wat ritmische nostalgie. Uit mijn leven gegrepen. Zie het als een cadeautje voor mijn aankomend pareljubileum.
Geniet ervan, wie weet komt er nog taart. Met slagroom. En chocolade. Maar ik wijk af, focus nu.
Voor de structuur-freak in mij is het net zo handig om bij het begin te beginnen. De intro, zo je wil. Mijn eerste levendige muzikale herinneringen zijn de kinderliedjes en meer bepaald de sinterklaasliedjes. Op donkere avonden eind november zaten we met het hele gezin aan het kleine zwart-wit televisietje "dag sinterklaasje" te kijken. De themesong zou ik zoveel jaar later nog uit de duizend herkennen. Oh, en dan mogen we die van Pippi Langkous natuurlijk ook niet vergeten! Zie ze blinken op onderstaand fotootje!
De cd van Samson & Gert stond vaak op repeat. Studio100 was toen nog gewoon een man met een hond en was de kerstshow een evidente jaarlijkse winteruitstap. Gegarandeerd de slappe kinderlach met dat ene liedje waarbij de man op de piano nog op het toilet zat en rocken op kindermaat samen met alle honden in hun hondenhok.
Voor de structuur-freak in mij is het net zo handig om bij het begin te beginnen. De intro, zo je wil. Mijn eerste levendige muzikale herinneringen zijn de kinderliedjes en meer bepaald de sinterklaasliedjes. Op donkere avonden eind november zaten we met het hele gezin aan het kleine zwart-wit televisietje "dag sinterklaasje" te kijken. De themesong zou ik zoveel jaar later nog uit de duizend herkennen. Oh, en dan mogen we die van Pippi Langkous natuurlijk ook niet vergeten! Zie ze blinken op onderstaand fotootje!
De cd van Samson & Gert stond vaak op repeat. Studio100 was toen nog gewoon een man met een hond en was de kerstshow een evidente jaarlijkse winteruitstap. Gegarandeerd de slappe kinderlach met dat ene liedje waarbij de man op de piano nog op het toilet zat en rocken op kindermaat samen met alle honden in hun hondenhok.
Ook onze Noorderburen hadden hun invloed. Dankzij kinderen voor kinderen zou ik me niet vervelen op een onbewoond eiland omdat ik dan dit liedje eindeloos zou kunnen blijven zingen en droomde ik ervan de baas te zijn (van het journaal).
Blogposts uit deze reeks:
Deel 1: De intro
Deel 2: Boys & Girls
Deel 3: Playback time!
Deel 4: Kampvuur & gitaren
Blogposts uit deze reeks:
Deel 1: De intro
Deel 2: Boys & Girls
Deel 3: Playback time!
Deel 4: Kampvuur & gitaren
Reacties
Een reactie posten